7 rzeczy, które warto wiedzieć o przekazywaniu organów

Brazylijski milioner Chiquinho Scarpa zapowiedział, że życzy sobie, aby wraz z nim pochować jego Bentleya, tak by „mógł również po śmierci nim jeździć”. Deklaracja milionera wzbudziła morze kontrowersji zanim wyjawił on, że chodziło wyłącznie o zwrócenie uwagi na znacznie poważniejszy problem braku organów do przeszczepu.

„Nie pochowałem mojego samochodu, ale gdy powiedziałem, że to zrobię, każdy uznał to za absurd. Absurdem jest grzebanie ciał, które mogą uchronić wiele żyć. Nie ma nic cenniejszego. Zostań dawcą, powiadom rodzinę”, zaapelował Scarpa.

#2.

Problem braku organów do przeszczepu zupełnie inaczej niż apelami rozwiązują Chińczycy... to kraj, który przoduje w nielegalnym pozyskiwaniu narządów. Bezcenne organy „pożycza się” m.in. od więźniów politycznych czy innych więźniów sumienia - według jednego z raportów, którego autorzy przyglądali się procederowi, niewyjaśnione jest pochodzenie ponad 41 tysięcy przeszczepionych w Chinach organów.

#3.

W Stanach Zjednoczonych gotowość do oddania organów po śmierci deklaruje ok. 3/4 społeczeństwa. Wydawałoby się, że to bardzo dobry wynik. Niestety rzeczywistość nie jest tak różowa, ponieważ w co najmniej połowie przypadków przekazania narządów odmawia rodzina zmarłego. Możliwe jest odmówienie donacji wbrew oczekiwaniom nieżyjącego.

#4.

Praktycznie wszystkie większe religie świata nie mają nic przeciwko, a wręcz zachęcają do oddawania organów. Przeszczepom od zmarłych sprzeciwiają się religijni Romowie, którzy wierzą, że przez rok od śmierci ciało musi pozostać nietknięte, bo w przeciwnym razie ucierpiałaby dusza. Przeciwni są też wyznawcy shinto - ci uważają, że ciało po śmierci jest nieczyste i niebezpieczne; mogłoby zaszkodzić biorcy.

#5.

Wbrew pozorom przed laty znacznie łatwiej było o pozyskanie organów do przeszczepu - pochodziły one głównie od młodych i w pełni zdrowych ludzi, którzy ginęli w wypadkach po uderzeniu w głowę. Na początku lat 90. upowszechniły się jednak pasy bezpieczeństwa i najlepsze źródło narządów wyschło. Oczywiście nie do zera, ale przeżywalność wypadków komunikacyjnych wzrosła wielokrotnie.

#6.

Dawcą organów może zostać praktycznie każdy - niezależnie od wieku czy historii medycznej. Jedynym warunkiem jest, aby potrzebne narządy nie były uszkodzone. W skrajnych przypadkach dawca nie musi nawet być zdrowy - w niektórych sytuacjach przeszczepia się organy nawet pomiędzy osobami chorymi (pod warunkiem oczywiście, że cierpią/cierpieli na tę samą chorobę).

#7.

Po śmierci pacjenta można pobrać maksymalnie 8 organów - płuca, wątrobę, serce, nerki, trzustkę oraz jelito cienkie. Teoretycznie można dzięki temu uratować życie aż ośmiu osób, samemu przecież nie mając już nic do stracenia. I warto jeszcze pamiętać, że znacznie większe są szanse na to, że samemu będzie się kiedyś potrzebowało organu do przeszczepu niż że po śmierci będzie można faktycznie zostać dawcą.

Źródła: 1, 2, 3, 4, 5