Będąc dzieckiem, patrzymy na dorosłych z pewnym podziwem i zaufaniem. Kiedy jednak sami dorastamy, coraz więcej rzeczy wymyka się spod kontroli, a my zaczynamy inaczej patrzeć na naszych rodziców. Pojawiają się też problemy, do których nie byliśmy przygotowani.

#1.

Wystarczy mrugnąć i mija 10 lat.

#2.

Utknięcie w pracy z dziedziny, którą mam głęboko w dupie.

#3.

"Nieważne, co wiesz, ważne, kogo znasz" - staje się prawdziwym psalmem.

#4.

1-2 tygodnie wakacji na 52 tygodnie w roku.

#5.

Samodzielne umawianie się na wizyty u lekarza.

#6.

Różnica, jaką daje dodatkowa godzina snu i trudność, aby tę godzinę sobie wygospodarować.

#7.

Lęki i depresja nie odchodzą wraz z wiekiem, przeciwnie - stają się chyba jeszcze gorsze.

#8.

Wewnętrzne rozdarcie, kiedy wiedzie ci się lepiej niż wielu innym ludziom, a jednak masz wrażenie, że ledwo wiążesz koniec z końcem.

#9.

Samotność. Nawet jeśli masz świetnych przyjaciół, wraz z wiekiem spędzacie ze sobą coraz mniej czasu.

#10.

Zarabianie całkiem niezłych pieniędzy i ciągły ich brak przez rachunki.

#11.

Dorośli to wciąż dzieci, tylko ze starymi ciałami.

#12.

Trudność utrzymywania przyjaźni, kiedy macie bardzo rozbieżne zarobki/style życia/rozkłady dnia.

#13.

Wiedza, które walki toczyć, a które odpuścić.

#14.

Nikt nigdy nie mówi, jak drogie są meble. Jakiekolwiek.

#15.

Owoce i warzywa przeterminowują się szybciej, jeśli to ty za nie płacisz.

#16.

Pranie zasłon! Czemu nikt mnie nie ostrzegł, że trzeba to robić?!

#17.

Posiadanie przyjaciół, kiedy twoi znajomi zaczynają mieć dzieci. Nikt nie ma czasu.

#18.

Fakt, że romantyczne relacje wymagają ciągłej pracy i zaangażowania.

#19.

Porównywanie siebie do swoich rodziców, kiedy byli w twoim wieku i zdanie sobie sprawy, że oni też nie mieli pojęcia, co robią.

#20.

Kredyt.