Odgłos wciągania powietrza przez zęby, jaki wydał z siebie w jednej ze scen Anthony Hopkins, nie widniał w scenariuszu. Była to improwizacja aktorska, która - trzeba to szczerze przyznać - okazała się naprawdę udana.

W ramach przygotowań do roli Anthony Hopkins studiował akta seryjnych morderców. Odwiedzał ich również w więzieniach oraz był obecny w trakcie rozpraw sądowych niektórych z nich.

Jedną z inspiracji dla wykreowania postaci Hannibala Lectera był brytyjski przyjaciel Anthony'ego Hopkinsa, który nigdy nie mrugał (albo przynajmniej robił to bardzo rzadko). Jego nietypowe zachowanie wywoływało dziwny rodzaj dyskomfortu u wszystkich dookoła.

Anthony Hopkins i Jodie Foster zagrali wspólnie tylko w czterech scenach w ciągu całej produkcji filmu.

Postać Buffalo Billa była kombinacją trzech seryjnych morderców, którzy istnieli naprawdę. Byli to Ed Gain (który często skórował swoje ofiary), Ted Bundy (który ogłuszał swoje ofiary łomem) oraz Gary Heidnick (który przetrzymywał swoje ofiary w dole w piwnicy).

Kiedy w jednej ze scen Jodie Foster spotyka się z Anthony Hopkinsem (Lecterem) po raz pierwszy, ten wyśmiewa jej południowy akcent. Tego również nie było w scenariuszu. Była to kolejna cegiełka, którą dołożył od siebie aktor.

W trakcie produkcji załoga mogła liczyć na pomoc ze strony FBI. Biuro dostrzegło w filmie bowiem szansę na zachęcenie większej liczby kobiet, aby wstępowały w ich szeregi.

W celi przejściowej Hannibala możemy zauważyć kopię magazynu Bon Appétit.

Taniec Buffalo Billa nie został uwzględniony w pierwotnym szkicu scenariusza, choć pojawia się w powieści. Dodano go pod naciskiem Teda Levine'a, który uważał, że scena jest niezbędna, aby pokazać charakter mordercy.

Kreacja postaci Hannibala Lectera umieszczona została przez Amerykański Instytut Filmowy na pierwszym miejscy wśród 100 najbardziej przerażających złoczyńców w historii kina.

Jodie Foster wyznała, że unikała towarzystwa Anthony'ego Hopkinsa w trakcie przerw między scenami, bo po prostu się go bała. Przyznała również, że "Milczenie owiec" to jej zdaniem najlepszy film, przy którym miała okazję pracować.

Brooke Smith przytyła prawie 12 kg do roli Catherine Martin. A do swojej dziury w ziemi dostawała się przez specjalne drzwi umieszczone w jednej ze ścian konstrukcji. Były one ukrywane pod warstwą ziemi, aby widz nie mógł ich zauważyć.

Rola Clarice Starling była bardzo pożądana. Ponoć na casting zgłosiło się ponad 300 chętnych. Wcześniej zaproponowano ją Meg Ryan i Michelle Pfeiffer - te jednak się na to nie zgodziły, ze względu na charakter produkcji.

Plakat filmu trafił na czwarte miejsce listy "25 najlepszych plakatów filmowych w historii kina".

Charakterystyczna czaszka na ćmie była inspirowana powieścią autorstwa Edgara Allana Poe "Złoty żuk". Tam również znajdował się owad z podobnym wzorem na grzbiecie.