Już sama nazwa tego samochodu jest grą słów. Nissan twierdzi, że to skrót od Small Cargo, czyli mała furgonetka. Ale jednocześnie ten wyraz brzmi jak francuskie escargot, które oznacza ślimaka. I jeśli spojrzeć na wygląd tego samochodu, ta nazwa raczej nie jest dziełem przypadku. Co tu dużo mówić – ten samochodzik jest po prostu urzekający. Samochód po raz pierwszy zaprezentowany został na salonie motoryzacyjnym w Tokio w 1987 r., a produkowany był w latach 1989-1991 i sprzedawany wyłącznie na rynku japońskim, więc jest wyposażony w kierownicę po prawej stronie. Tutaj przytoczę trochę danych o tym cudaku. Jego długość to 3480 mm, szerokość 1595 mm, wysokość 1839 mm, a rozstaw osi 2261 mm. Samochód w zależności od wyposażenia waży 951–971 kg, a do jego napędu służy półtoralitrowy silnik o mocy 74 KM, a napęd przekazywany jest na koła poprzez trzybiegową skrzynię automatyczną.


Samochód w opcji mógł mieć okrągłe okno w przestrzeni bagażowej. Mógł mieć także składany płócienny dach (faltdach). Samochód sprzedawany był w Japonii tylko na zapisy i sprzedano go 8000 szt. (niektóre źródła mówią o 12 000).

Według właścicieli samochód jest totalnie niepraktyczny. Ma niską ładowność, choć przestrzeń bagażowa po złożeniu tylnej kanapy jest imponująca. Właściciele żartują, że samochód wozi dużo powietrza. A tylna składana kanapa zrobiona jest tak, że nikt normalny nie jest w stanie na niej usiąść. A jak się uprze, to będzie mu skrajnie niewygodnie. Niemniej w samochodzie można przewozić 5 osób.


Co do samej jazdy – Nissan nie podaje przyspieszenia samochodu, natomiast, o dziwo, podają prędkość maksymalną, czyli 130 km/h. Nie podają także zużycia paliwa, ale według właścicieli jest ono dość niskie. Natomiast przyspieszenie jest bardzo mizerne. To powolny samochód i w pełni zasłużył na swoją francuską nazwę. Wewnątrz auta także jest dość spartańsko.


Wyciszenie nie istnieje, jazda nie jest przyjemnością (można w znośnej ciszy jechać tylko powoli). Jednoramienna kierownica nawiązuje do Citroena 2CV, który według twórców tego samochodu bardzo ich inspirował.


Właściciele twierdzą jednak, że wszystkie wady tego samochodu są nieistotne, bo w nim liczy się coś innego. Liczą się emocje, jakie wzbudza ten samochód. Jego wygląd jest tak sympatyczny, że powoduje natychmiastową chęć zakupu tego samochodu. I coś w tym jest, bo jak taki samochód pojawi się gdziekolwiek na sprzedaż, sprzedawany jest niemalże od ręki. I to za cenę wyższą niż wynosiła cena samochodu nowego (9700 dolarów). Powiem szczerze – mnie także ten samochód mega się podoba. Jest inny niż wszystkie. Wyjątkowy! Czy bym go kupił? O tak. Jak miałbym odpowiednią ilość gotówki, nie wahałbym się ani chwili.

Źródła: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7